Estafetteblog #5: Kinderarmoede kent Wet van Murphy

Alles is Gezondheid is een netwerk van, voor en door duizenden partners. ‘De Estafette’ is onze doorgeefblog waarin partners kennisdelen en durven te vragen. Een blog waar we allemaal wat aan hebben.

Daan Bultje stelde in zijn vorige blog de vraag: “Hoe betrek je verschillende partijen bij gezondheidsinitiatieven? Hoe bereik je niet alleen de mensen die je al tegenkomt in je netwerk of op bijeenkomsten, maar juist daarbuiten?” Soler Berk, directeur Strategie en Innovatie bij Missing Chapter Foundation, geeft antwoord.

Wet van Murphy

Via mooie organisaties als Stichting Lezen & Schrijven, T-Mobile, Aegon en nu binnen de Missing Chapter Foundation zet ik sinds jaar en dag mijn schouders onder maatschappelijke vraagstukken. Altijd weer mag ik de boel in beweging te brengen en concrete oplossingen vinden voor mensen die dit nodig hebben. Denk hierbij aan zaken als: de aanpak van laaggeletterdheid, aanpak armoede en gezondheidsvraagstukken.

Het start bij mij altijd met een maatschappelijke vraag. Het liefst eentje die ingewikkeld is en vanzelfsprekend vraagt om een oplossing. Afgelopen jaren zijn vele maatschappelijke vragen op mijn bordje terecht gekomen. Keer op keer ervaar ik dat we met zijn allen dezelfde families willen helpen. Ofwel de families die laaggeletterd zijn, in armoede leven, ongezond leven en minder mogelijkheden hebben om hun steentje bij te dragen aan een duurzame samenleving. De wet van Murphy is in deze gezinnen prominent aanwezig en overerft vaak ook nog. Murphy houdt huis van generatie op generatie binnen diezelfde familie Janssen…

Aan de rand van het systeem en balkon op

Toen ik van Stichting Lezen & Schrijven de overstap maakte naar T-Mobile kwam ik er al gauw achter dat mensen die hun telefoonrekening niet konden betalen, een aanmaning per post of email ontvingen. En of je nu 10 jaar klant was of 6 maanden je kreeg precies dezelfde behandeling . Dit kon ik niet begrijpen. Je stuurt brieven terwijl je core-business bellen is en dan maakt het ook niet uit hoe lang je klant bent. Hùh, je kan ze toch ook een belletje geven vroeg ik de CEO. We begonnen met bellen van klanten. Dit bespaarde heel veel geld, de klanten waren blij en we voorkwamen een afsluiting. Het is dus goed om altijd aan de rand het systeem en vanaf het balkon de zaken te bekijken. Zo blijf je scherp en kan jezelf gunnen om je te blijven verwonderen.

Van haalbaarheid naar wenselijkheid

Zo op het balkon, aan de rand van het systeem is het fijn. Het geeft je de ruimte om je bijdrage te leveren op maatschappelijke vraagstukken en tegelijkertijd radicaal je ongezouten visie te brengen. Je ziet immers vanaf het balkon wat er zoal gebeurt op de dansvloer waar je naar kijkt. Als je op de dansvloer staat zie je het geheel niet, zie je alleen de mensen die voor je dansen en kan je alleen maar bedenken wat voor nu haalbaar is.

Wie kent deze haalbare ( zucht..) doelstellingen niet. Het volgende voorbeeld kwam laatst langs: ‘’Armoede onder kinderen, we zouden moeten gaan voor een reductiedoelstelling van 20%” Zucht daar gaan we weer. Dat zou betekenen dat we accepteren dat we de andere 80% van deze kinderen in armoede laten zitten. Dat kunnen we toch niet accepteren?
Als je gaat voor wenselijkheid, dan pas zie je de weeffouten in het systeem, bij haalbare doelstellingen gaan we voor pleisters plakken en krijg je nimmer duurzame oplossingen.
Oogkleppen af, delen en samen de puzzel leggen.

In mijn werk bij de Missing Chapter Foundation leer ik van kinderen dat innovatie het delen is van wat je niet weet. Alleen dan kom je tot vernieuwende oplossingen. Laten we de bovenstaande casus eens als voorbeeld nemen en dit vertalen naar wenselijkheid.

We brengen het aantal kinderen in armoede in 10 jaar naar nul. En zorgen dat er ook geen kinderen in armoede mee instromen.

We weten alleen niet helemaal hoe we dat zouden moeten doen. Start dus met het delen met anderen wat je niet weet. Doe dit een aantal maandjes en je merkt dat je een puzzel aan het leggen bent. Steeds weer word je geïntroduceerd bij nieuwe contacten. Zo bouw je een nieuw netwerk.

Ga in gesprek met ervaringsdeskundigen en kinderen

Start daarbij niet bij de mensen die op het eerste gezicht expert lijken. Je huidige netwerk bezorgt je die eerste haalbare 20% procent reductie. Ga met de ervaringsdeskundige zelf in gesprek. Vraag hen welke organisaties een rol vervullen in de oplossing. Stel open vragen als wat je had je nodig? Hoe kwam je in armoede terecht? Hoe voelde het om schulden te hebben? Wat deed dit met de sfeer thuis? Vraag dit ook aan hun kinderen. Zij samen verschaffen inzichten in welke puzzelstukken te leggen.

Met deze inzichten en het grote vraagstuk dat je wilt oplossen heb je alle ingrediënten om vanuit een grote ambitie nieuwe mensen te ontmoeten. Zo kan je samen met nieuwe contacten schouder aan schouder Nederland een beetje mooier te maken.

Een nieuw netwerk start dus met het zien van mevrouw Janssen.

Solers doorgeefvraag

Een vraag die Soler bezighoudt is: “Van welk vraagstuk op gebied van gezondheid en of geluk ligt u wakker en wat is er nodig om dit samen op te lossen?“ Alliantie Voeding zal antwoord geven op deze vraag in de volgende Estafetteblog.