Pas op de plaats – waar sta ik nu in ‘mijn laatste 1000 dagen’?
Blog Machteld Huber
Inmiddels ben ik bij mijn 10e blog aanbeland. Een passend moment om eens te kijken waar ik inmiddels sta met ‘mijn laatste 1000 dagen’? Ik ben destijds begonnen te tellen daags na het feestelijke congres op 11 november 2021, van ons instituut iPH. We vierden dat het 10 jaar geleden was dat de wereldwijd goed ontvangen publicatie in de British Medical Journal verscheen, met onze vernieuwende omschrijving van gezondheid als ‘aanpassingsvermogen en eigen regie’. Uit die omschrijving is het begrip ‘Positieve Gezondheid’ ontwikkeld, dat daarna ook een grote vlucht heeft genomen. Een mooi jubileumfeestje dus, dat tevens een vorm van afscheid voor mij was. Uiteindelijk niet helemaal, omdat ik het werk zo leuk vind, maar ik doe wezenlijk veel minder werk en ook anders.
Een slimme meid
Ik ben toen, een paar dagen voor mijn 70e verjaardag, heel bewust aan een nieuwe fase voor mijzelf begonnen, waarin ik wilde onderzoeken wat ‘goed oud worden’ voor mij zou betekenen. ‘De laatste 1000 dagen’ sprak mij aan als naam (met een knipoog naar ‘de eerste 1000 dagen van het leven’), omdat het een omschreven periode is waarin ik een aantal zaken geregeld wilde hebben. Waarna ik hoop nog een mooie tijd verder te leven, met het prettige gevoel van ‘een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’.
Ik ben nu dus maar eens gaan tellen en wanneer deze blog eind april 2023 verschijnt, zijn er 528 dagen verstreken en resteren er nog 472. Dus ik ben net iets over de helft.
Mijn eigen vorm van een ‘zentuin’
In mijn blogs – die ik op verzoek ben gaan schrijven – probeer ik steeds iets van mijn ‘ontdekkingen’ te beschrijven aan de hand van actuele levensgebeurtenissen én steeds iets praktisch. Wat waren de thema’s tot nu toe? Heel actief ben ik aan de slag gegaan met ‘ontspullen’ en het proberen voor dingen, die mij dierbaar zijn, een bestemming te vinden waarmee ik anderen ook blij kan maken. Dat werden kleinkinderen en verdere familie, maar ook ‘toevallige ontmoetingen’ en de Kringloop. Dat kost tijd en aandacht, maar geeft veel voldoening. Mijn streven is het om met het weinige dat ik nog wel wil behouden een sfeer van rust en harmonie te creëren; mijn eigen vorm van een ‘zentuin’.
Kwetsbaarheid van de leeftijd
Ik heb opnieuw naar mijn testament gekeken, ik maakte een codicil met een beschrijving voor wie overblijvende spullen bestemd zijn en ik ben aan de slag gegaan met een levenstestament. Dat laatste is nog niet zo makkelijk en nog niet af. Toen brak ik mijn arm en werd de kwetsbaarheid van de leeftijd héél beleefbaar. Het bracht het besluit om bijtijds naar een levensloopbestendige woonsituatie te gaan zoeken. Wat ben ik dankbaar dat we daar nu ‘al’ mee bezig zijn, want dat proces heeft veel voeten in de aarde en ik kan mij voorstellen dat ik dat over vijf jaar niet meer zo makkelijk zou kunnen hanteren. Kortom, er is al veel gebeurd in deze periode en nu ben ik dus halverwege mijn 1000 dagen.
Twee handen vrij
Wat gaat er nog komen? Ofschoon ik mij laat leiden door wat het leven brengt, heb ik wel degelijk een lijstje in mijn hoofd met onderwerpen waar ik mij nog mee bezig wil houden. Ik meld maar vast wat er nog op enig moment gaat komen, dan bent u als lezer voorbereid. Wat mij boeit zijn de grote thema’s waar mensen aan het eind van hun leven spijt van kunnen hebben. Dan is er het probleem van de angst voor de dood. En stel dat ik straks in een situatie van ondraaglijk lijden kom, wil ik dan wel of geen euthanasie? En wil ik begraven of gecremeerd worden en in dat laatste geval, wat wil ik dat er met mijn as gebeurt? En hoe regel je dat? Maar dichter bij het nu is er ook het thema hoe je, als je ouder wordt, jezelf zo gezond mogelijk houdt? Enfin, er komt vast nog meer bij, maar het overkoepelende thema is toch ‘loslaten’. En ik ervaar nu al de wijsheid van Loesje, die zegt: ‘Als je loslaat, heb je twee handen vrij’. Dat geeft veel ruimte en dat is heerlijk!
Machteld Huber, voormalig huisarts en onderzoeker. Ontwikkelde het brede begrip Positieve Gezondheid, waarbij zingeving centraal staat. Zij volgt haar eigen ‘laatste 1.000 dagen project’ en deelt haar belevenissen in periodieke blogs op de website van het Landelijk Expertisecentrum Sterven.