Voeding en bewegen hélpen als je ziek bent

Tja, daar sta je dan ineens aan de andere kant van de streep. In één week werd mijn moeder in het ene ziekenhuis in Nederland opgenomen met een herseninfarct en ging mijn schoonmoeder door de molen in een ander ziekenhuis omdat ze kanker bleek te hebben. Buiten alle emoties die dat met zich meebrengt, gaf het mij ineens ook een indringend kijkje in andere ziekenhuizen dan het onze. Sommige vanzelfsprekendheden van hier zijn daar afwezig en vice versa.

Zo werd ik geconfronteerd met zorgverleners die niet spraken over voeding en bewegen, terwijl beide aandoeningen hier wel om vragen. Hoe vanzelfsprekend vind ik die twee speerpunten van zorg. En hoe gewoon vind ik het dat we in ons Ziekenhuis Gelderse Vallei hier automatisch aandacht voor hebben in de zorg. En niet louter behandelen maar ons ook richten op preventie: het voorkomen van ziektes, én het voorkomen van erger. En hoe noodzakelijk zijn voeding en bewegen dan?

Daarom ben ik zo blij met het Nationaal Preventieakkoord. Het lijkt wel of de Rijksoverheid bij ons ziekenhuis leentjebuur heeft gespeeld, want veel maatregelen uit het akkoord lijken zo uit onze Vallei te komen. Samen met de Wageningse Universiteit waren we onze tijd ver vooruit. Zo’n 12 jaar hebben we al de focus op voeding en bewegen. En nu is het gelukkig ook een landelijk thema. Daarbij vind ik het zelf o zo belangrijk dat we dit de mensen niet verplichtend gaan opleggen. Want ieder draagt zelf verantwoordelijkheid voor lijf en leden. Het gaat vooral om het proces van bewustwording. Uiteindelijk formuleren mensen dan zelf andere gezondheidswensen en vertonen ze ander gedrag. Een maatschappelijke beweging, zoals ook de succesvolle antirook-beweging.

Ik droom van een toekomst waarin vitaal gezond worden de norm is. Waar we goed voor onszelf en ons lichaam zorgen en mensen zónder opgeheven vingertje bij worden gestaan in dat proces. Intussen is de werkelijkheid rauwer. En toch. Ik draag de thema’s vanuit mijn rol als bestuurder uit, maar ook privé naar mijn moeder en schoonmoeder. Het minste voor hen is het gesprek te sturen naar méer dan behandelen alleen. Wat ben ik dan blij met kleine stappen in de goede richting. Ja, noem me maar onverbeterlijk besmet met het gezondheidsvirus…

Mirjam van ’t Veld
voorzitter raad van bestuur Ziekenhuis Gelderse Vallei